Busy Ines
A breezy blog about serious topics that might concern one person or the whole universe. Short pieces to be enjoyed with your morning coffee or evening vodka, which will make you reflect on your life for at least one minute.
 
Lazy Ines
Busy’s easygoing, flirty, lazy alter ego. Writes whenever she feels inspired by any kind of thing, thought or theme. Mixes fiction with reality, writes in verse or prose, likes to stay passively alert.

Impressions
The space for book and film reviews, impressions from interesting events, interviews and meaningful interactions with exuberant people. 

© Copyright 2012 - 2017 BusyInes.com

Vajza më naive e Tiranës

19/02/2013

Njihuni me Besën, vajzën më naive të Tiranës. Tetëmbëdhjetë vjeçe, shtathollë, flokë të gjatë në ngjyrë lajthie. Fytyrën e ka si kopsë, Besa, të vockël e rrumbullake, me sy të kaltër e rradhë qerpikësh si grila gjysmë të mbyllura. Buzët janë si dy copëza llokumesh të sheqerosura. Ajo jeton në një vilë të madhe, të rrethuar nga një kopësht i mirëmbajtur e një gardh i lartë me kangjella hekuri. Jam e lumtur, thotë Besa, dhe kërcen nëpër kopësht, këmbëlepur siç është. Ca mesogra pa dhëmbë e syndritura nga të pangrënët që po ujisin zambakët e trëndafilat, e përshëndesin me dashuri. Besa ja bën me dorë. Ç'gra të mira! Kur futet brenda e pret një korridor i gjatë me shandanë e kolltukë si nëpër filma. Besa ndalon të shihet në pasqyrë e rregullon flokët. Sa e bukur je, i thote Lili, një nga shërbëtoret. Vajzës i ndrin fytyra. Hap dorën e prodhon nje pesëmijshe që ja fut Lilit në xhep. Lili buzëqesh. Edhe asaj i mungojnë kater dhëmbët e para. Besa i trembet menopauzës, e cila i duket arsyeja e vetme për rënien e dhëmbëve.

Ajo ngjitet në kat të dytë dhe hyn në një dhomë me mure ngjyrë rozë. Dhoma e saj. Njëri mur është i tëri bibliotekë, por Besa nuk ka lexuar asnjë nga librat që zënë raftin. Për çdo libër, ka një film në televizor e për ta provuar këtë tezë ajo hedh sytë tek një listë mbi tavolinën e zbukurimit. Atje ajo shkruan çdo film të bazuar mbi librat e saj. Besa vendosë të krihet. Me sy gjysmë të perënduar kalon krehërin ngadalë nëpër flokë, një, dy, tre. Mbi pasqyrë është një fotografi e vjetër. Babi dhe mami, dhëndër e nuse. Besa ja bën me dorë mamit, të cilën nuk e ka njohur. Ajo u nda nga kjo botë duke i dhuruar jetën së bijës. Grua madhështore, thotë Lili, dhe Besa nuk e vë në dyshim. Babi vdes për të bijën. Fytyrën e ka të kuqe e gjithë damarë nga lodhja, i shkreti, ngaqë ndërton pallate. Babi është i pasur dhe ka kujdes te madh që asnjë mos t'i prekë Besën. Kur bie telefoni, Besa ka mbaruar krehjen. Është babi. Vishu bukur, thotë, se kemi miq per darkë. Vajza nxjerr njëzet fustane e i krahason mbi krevat. Nga telefonata nuk ju duk sikur babi po i fliste me tonin e zakonshëm. Ju duk disi urgjent. Fytyra si kopsë e pasqyruar në mur nuk i përgjigjet por grilat janë ngritur. Besës nuk i pëlqen urgjenca. Të gjithë janë të ëmbël me të sa marrin vesh emrin e babait. Ajo e merr me mend pse. Babi është tmerrësisht i dashur. E përkëdhel e ja plotëson çdo dëshirë. Besa jeton në një botë plot dashuri.

Në darkë pret babain. Vajza ka veshur një fustan të hollë, të bardhë. Ngjan si zanë, thotë Lili, si jot ëmë. E njihje mirë mamin? pyet zana. Lili ngërdheshet. Posi, thotë ajo. Mezi e thotë s-në. Copat e llokumit nuk lëvizin. Sot do vijnë njerëz për darkë, thotë Lili. Sa veta? pyet fytyrëkopsa. Tre. Dhe ti e babai, pesë. Besa ulet në krah të djathtë të kreut të tavolinës. Bie zilja. Vajza kërcen në këmbë, po babi hyn me një grua dhe dy djem të rinj. Gruaja ka hedhur mbi sup një lëkurë dhelpre me kokë e bisht. Sytë pa jetë të dhelprës prehen mbi gjoksin e plotë të saj. Gojën e ka si komardare të flaktë ajo gruaja, gjoksi i të cilës e lë Besën pa frymë në mes të përqafimit. Sa fëmijë i bukur, thërret komardarja, por sytë e saj janë të zinj e të palexueshëm, si të dhelprës. Dy djemtë e shohin vëngër vajzën, por i japin dorën pa fjalë. Kjo është Besa, thotë babi duke i përqafuar shpatullat. Fiks siç e ke përshkruar, thotë komardarja dhe përvishet duke zbuluar një sërë dhëmbësh të bardhë. S'qenka në menopauzë kjo, mendon Besa. Babi e prezanton me emrin Denajda, një nga asistentet e tij. Denajda e asiston dhe gjatë ngrënies babin. I fut në gojë rrush, mish e kek. Dy djemtë prezantohen si djemtë e saj. 18 dhe 15 vjeç. Burri i saj është me shërbim. Djali i vogël e sheh të ëmën me inat, ai i madhi me indiferencë. Babi ka sy vetëm për pronaren e dhelprës.

Besa nuk është mësuar që babi të mos e begenisë kështu që mendon të ngjitet lart, por babi ka plan tjetër e i lëshon djemve çelësat e veturës së re. Shkoni ku të doni, buzëqesh ai. Vetëm kujdes Besën. Dy djemtë hidhen si gjela për të pritur çelësat. Hajde, i hakërrehet i vogli. Besa preferon të shkojë në dhomë, por i ati i lutet t'i bëjë shoqëri djemve. Do t’i shohësh më shpesh në të ardhmen, thotë ai. Babi i hedh një shuk me lekë. Dhëmbët e Denajdës shkëlqejnë. Vajza merr lekët nga dyshemeja dhe del duke hequr këmbët zvarrë. Kur mbyll gardhin, sheh që djemtë ja kanë mbathur pa të. Ajo kthen kokën prapa. Për herë të parë në jetën e saj, gjendet pa truproja nën dritat e zbehta të rrugës. Qindra flutura përplasin krahët në barkun e saj. Nje veturë e zezë afrohet pa zhurmë si peshkaqen mbi rrugën e vetmuar. Fëmija e miliarderit me shukun e lekëve në grusht e sheh me kuriozitet. Xhami i pasagjerit hapet ngadalë. Për fat të mirë është Lili. Hip, pëshpërit ajo përmes boshllëkut të dhëmbëve, do të bëjmë një xhiro nëpër Tiranë?

Follow Busy Ines
Other posts